De lach van Obama in Jakarta

De media is vol van de reis van Barack Hussein Obama naar de plaats waar hij opgroeide, een en ander als onderdeel van een diplomatieke missie welke tot op heden 200 miljoen dollar per dag heeft gekost. De ware achtergrond is echter anders: Obama bezoekt en eert een land dat genocide heeft gepleegd, en eert het regime, terwijl de wreedheden van het regime tot op de dag van vandaag gewoon doorgaan.

Gelukkig vond Obama de verlosser nog wel tijd om Israël te verketteren voor het bouwen van woningen in hun eigen 3300 jaar oude hoofdstad, Jeruzalem, maar bijna vanzelfsprekend maakte hij met geen woord gewag van de Indonesische genocide in Oost-Timor. Geen woord over de Indonesische massamoord op minstens 100.000 tot 200.000 mensen, op een totale bevolking van iets meer dan een half miljoen. Kort nadat Obama als jonge man Jakarta verliet begon het Indonesische regime een bezetting welke tot 1999 voortduurde. Een bezetting welke bewapend en gesteund werd door opeenvolgende Amerikaanse regeringen, helaas.

Natuurlijk is er een reden dat men niets zal horen over de ongelofelijke en bewezen misdaden waar de Indonesische milities zich aan schuldig maakten. Men zal niets vertellen over de massagraven waar de lijken van mannen, vrouwen en kinderen werden gedumpt. Men zal niets horen over de “machete squads” die mensen afslachtten op klaarlichte dag, en die zelfs op video en film werden vastgelegd. En men zal zeer zeker niets horen over de etnische zuiveringen, de massale deportaties, de groepsverkrachtingen of zelfs de moord op verschillende Westerse verslaggevers. Er is, helaas, een heel simpele reden voor dat alles. Indonesië is een islamitisch land. Hun slachtoffers in Oost-Timor waren christenen.

Maar Oost-Timor is niet het einde van het verhaal. Datzelfde Indonesische leger is nog steeds volop actief. De Kopassus Special Forces, de Indonesische variant op de Duitse Waffen SS, is nog steeds actief. In 1998 verkrachtte deze boevenbende honderden Chinese vrouwen in Jakarta. Sommigen werden levend verbrand. Sommige slachtoffers waren slechts 10 jaar oud en velen werden in brandende gebouwen geworpen na afloop. De Kopassus beet de slachtoffers toe dat "ze verkracht moesten worden omdat ze Chinees waren, en niet-moslim."

Vanwege het feit dat de daders moslim waren en de slachtoffers niet-moslim werd het hele verhaal al snel onder het tapijt geveegd. Dit is het ware Jakarta, de stad waar Barack Hussein Obama zo nostalgisch op terugblikt. Het is de lelijke waarheid achter zijn 'exotische' biografie. Tijdens zijn gesprekken met de Indonesische president kreeg Obama de lachers op zijn hand toen hij grapte hoeveel Jakarta was veranderd sinds hij er woonde. Uiteraard is een van de redenen voor die verandering het feit dat sinds de rellen in 1998 de meeste niet-islamitische bedrijven en panden in brand gestoken zijn. Obama had net zo goed een minstens even smakeloze “grap” kunnen maken over hoe Berlijn veranderd is sinds de Kristallnacht.

Afgelopen juli zond Obama zijn afgezant, Robert Gates, naar Jakarta om de samenwerking met de islamitische Kopassus strijdkrachten weer op poten te zetten. Dit was door voorgaande administraties stopgezet, en met zeer goede redenen. Zo'n grote verandering in beleid komt niet zomaar uit de lucht vallen. En de ellende is nog niet voorbij – Oost-Timor mag dan weer vrij zijn, voornamelijk dankzij de Aussies dan door enige andere oorzaak, het Indonesische regime zet haar gruweldaden in de bezetting van Nieuw-Guinea of West-Papoea nog gewoon voort.

Een van de minder bekende welhaast misdadige blunders van de toenmalige regering-Kennedy was de onvrijwillige overdracht van Nieuw-Guinea aan de Indonesische overheid. Vandaag de dag duurt de Indonesische bezetting van West-Papoea nog steeds stilzwijgend voort, omdat de meerderheid van de West Papoea's christenen zijn. De Indonesische bezetters zijn moslim.

En dus zijn de strijdkrachten van Kopassus nog steeds bezig. Het is bekend dat een van hun (vele) doelen Sofyan Yoman is, hoofd van de Doper synode in West Paupua. De plaatsvervangend commandant van Kopassus, kolonel Nugroho Widyo Utomo, is een bekend oorlogsmisdadiger. Dit is dus de organisatie welke de VS onder de Obama administratie zal steunen, met hulpverlening en training. Dit zijn de oorlogsmisdadigers, de moslims, welke Obama wil opleiden tot betere moordenaars en efficiëntere monsters.
De recente videobeelden van de islamitische Indonesische strijdkrachten welke West-Papoease inboorlingen martelen hebben Obama niet zijn beslissing doen heroverwegen, of zelfs maar zijn bezoek uitgesteld. Ook heeft Obama tijdens zijn bezoek met geen woord gerept inzake de aanhoudende bezetting van West-Papoea. Evenmin heeft President Yudhoyono ooit een woord van spijt geuit. Maar Yudhoyono had wel het lef om Obama regelrecht onder druk te zetten met eisen voor een onafhankelijke Palestijnse islamitische staat. Want in tegenstelling tot de christenen van Oost-Timor en West Papua, of de Chinese vrouwen van Jakarta, doen moslims in Palestina natuurlijk wel ter zake.

In een nogal warrige reactie bazelde Obama iets over een nieuw partnerschap tussen Amerika en de moslimwereld, en veroordeelde hij Myanmar, maar maakte geen woord vuil aan de situatie in Nieuw-Guinea. En met geen woord repte hij over de genocide.

Deze ontkenning is inmiddels kenmerkend voor bijna alles wat de regering-Obama doet. In Mumbai praatte hij tien minuten over de beruchte terroristische aanval, zonder ook maar één keer de identiteit van de daders te benoemen. Integendeel, hij sprak over de slachtoffers als waren het moslims, terwijl juist de daders moslims waren. De ware feiten bleven weer eens onuitgesproken. Ook het feit dat hoogstwaarschijnlijk Pakistan achter deze aanslagen zat werd niet genoemd – het werd zodoende een misdaad zonder daders.

En zo gaan de misstanden, de moorden en de bezetting door, terwijl Obama de Verlosser blijft glimlachen a raison van 200 miljoen dollar per dag. Hij dacht alleen kennelijk alleen aan zijn nostalgische bedevaart naar het bloedige Jakarta, waar hij leefde en opgroeide als een jonge moslim, vrij van het geweld en de terreur waarmee niet-moslims in die stad worden geconfronteerd.

Bron via Sultan Knish