 |
| Joden verlaten Irak. 1951 |
Zo hebben ze bv hun huizen achtergelaten, Hun bezittingen, Hun Synagoges en hun gemeenschappen, En veel van hun geschiedenis bleef achter in de stegen van Allepo, De buurten van Cairo, En in de straten van Bagdad.
Vandaag de dag wanneer hun geschiedenis niet genegeerd wordt, Terwijl die van de arabieren die Israel ontvluchtte in 1948 en 1967 na hun mislukte poging op de genocide van de Joodse bevolking van het land juist geeerd en over gelogen wordt.
Elk Moslimland construeerd zijn eigen mythes over een gouden eeuw waar de Joden werden opgevangen door hun Islamitische heersers. zoals in Al-Andalus. Dat zijn landen die nu niet meer bestaan.
geconfedereerde apologeten die de slavernij verdedigen door te beweren dat ze gelukkig waren totdat de abolitionisten de status quo verstoorde zingen constant het zelfde liedje.De apologeten die voor de Joodse behandeling zijn beweren dat iedereen verenigt en gelukkig was. Syrier, Egyptenaar of Irakees totdat de stichting van de staat Israel alles heeft veranderd.
In reactie op een email van een Iraakse student die de David Horowitz center kreeg na aanleiding van een advertentie, Die beweerde dat lang voordat Israel uberhaupt een gedachte was, Irak een schijnend voorbeeld was van eenheid en een diversiteit van culturen. Dat de Joodse bevolking uit eigen gelegenheid Irak begon te verlaten. Niet wegens religieuze discriminatie maar doordat ze verplicht waren een land van hun geloof te ondersteunen.
Dit gelogen verhaal, De behandeling van Joodse minderheden in de Arabische wereld door te beweren dat er een zionistische samenzwering was om ze uit te drijven zoals tijdens de Lavon affaire. Zorgen ervoor dat Moslims niet tot het reine hoeven te komen met hun nationale vervolging van Joodse minderheden door ze de schuld van hun eigen zuiveringen in hun schoenen te schuiven.
De Arabische wereld voor 1949 was geen tolerant multicultureel paradijs . en Irak al zeker niet.
Na de val van het Ottomaanse rijk was het in een constante staat van conflicten verscheurd door etnische en religieuze verdeeldheid.
De huidige spanningen van Sjiieten en Soennieten en tussen Arabieren en Koerden is niet van gisteren en Joden zijn vaak het doelwit geweest.
Nadat Iraakse Joden bevrijd waren van Ottomaanse overheersing en van de Islamitische wet die hun brandmerkte als dhimmi, Legaal en sociaal ondergeschikt, Kregen ze nieuwe kansen onder Britse heerschappij en een mate van gelijkheid.
Maar hun rechten die vaak uitgehold werden door opvolgende Iraakse overheden en hun prestaties maakte hun doelwit van onverdraagzaamheid en haat.
Dit proces heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat gemeenschappen van meer dan 1000.000 Joden zijn veranderd in lege huizen en verre herrineringen. Terwijl de Iraakse Arabieren liever luisteren na de spanningen van haat in plaats van na de stemmen van gemeenschappelijke menselijkheid, En kiezen voor geweld tegen de Joden van Bagdad. Dat was het begin voor het einde van het Joodse leven in Irak.
De Iraakse student die deze mail heeft geschreven spreekt over een schijnend voorbeeld van eenheid. Maar dat is over het algemeen genomen een codering voor een tijd dat iedereen zijn plaats kende. Toen de Joden hun dhimmistatus vergeten waren braken zij die eenheid en het Kalifaat verschoof na Pan-Arabisme. De Iraakse Joden zagen hunzelf opnieuw buiten gesloten worden. Ze waren geen Moslim maar ook geen Arabieren. Opnieuw waren het buitenstaanders.
En volgens de kranten die de eenheid van Pan-Arabisme steunde waren het rijpe doelen die aan de kaak gesteld moesten worden. Het waren buitenstaanders,Vijanden en spionnen.
Anti-Semitistisch geweld heeft door de gehele 20e eeuw in Bagdad bestaan . In 1908 werden Joden aangerand als zogenoemd aanhangers van de jonge Turken en later als Britse spionnen. In 1940 als aanhanger van de Iraakse monarchie en als laatste als aanhanger van de staat Israel.
Maar de kwestie was altijd de behoefte om een minderheid als zondebok aan te wijzen. Een rol die Israel nog steeds speelt in het Arabisch Midden-Oosten.
Wat als anti-Semitisme begon in de Iraakse pers in de jaren 20 werd later omgezet in discriminatie en geweld in de jaren 30. Zoals in fasistisch Italie en nazi Duitsland waar Joden werden verwijderd uit overheidsdiensten, Joodse bedrijven werden geplunderd, Joodse huizen werden gesloopt , beperkingen op reizen na het buitenland werd opgelegd, Net zoals educatieve quota's.
Anti-semitisme in het onderwijssysteem kwamen direct vanuit de directeur generaals van het onderwijssysteem.en de groeiende samenwerking tussen Arabische nationalisten en de nazi's maakte van Irak een broedplaats van nazi ideologie. Vooral als het op de Joden aankomt.
| Haj Amin al Husseini ontmoet Heinrich Himmler |
Het maakte niet uit hoeveel Joden ontkende iets met het zionisme te maken te willen hebben. Vervolgt, vermoord en gediscrimineerd werden ze toch wel.
De stichting van de staat Israel gaven de Joden de mogelijkheid te ontsnappen aan deze vervolgingen. De Joden die geen mogelijkheid had om te vertrekken ervaarde zelfs meer van dit soort haat en vervolgingen als voorheen in de jaren die daarna kwamen.
Dit is het schijnende voorbeeld van eenheid in Irak. En het verhaal is niet veel anders als de schijnende voorbeelden in Syrie, Egypte en door de gehele Islamitische wereld.
Het probleem is dat deze eenheid van de Moslim wereld alleen maar bestaat onder dictaturen en tyrannie.
Christenen die probeerde zich aan te sluiten bij dit Pan-Arabisme konden dit alleen doen door niet arabieren uit te sluiten waardoor de eenheid van coalities juist smaller werd.
Maar Pan-Arabisme is altijd gedoemd geweest bij Pan-Islamisme en sloot de Christenen uit. En Pan-Islamisme verdeelde het verder in sekten. In sjiieten en Soennieten, En internationaal als subgroepen zoals Salafisten en Alawieten. De eindeloze verdeelheid zorgt er zelfs voor dat Pan-Islamisme altijd verstoord kan worden door takfier
Als Moslims zelf nog geen eens voor gelijke rechten kunnen zorgen en voor eenheid binnen de Islamitische beschaving welke hoop zou er dan zijn geweest voor de Joden?
Vandaag de dag is de Islamitische wereld meer Jodenrein dan vooroorlogs Europa.omdat de Moslims de Joden duidelijk maken dat ze er totaal geen toekomst hebben. Bagdad is een herrinering uit de geschiedenis dat de Joden hebben achter gelaten en de constante ontkenning en bedrog van de Islamitische wereld over het geloof van hun Joodse buren.
Bron via Europenews
Geen opmerkingen:
Een reactie posten